Geld heeft invloed. Wanneer je je hardverdiende centen bijvoorbeeld uitgeeft bij McDonalds, belanden ze ergens anders dan wanneer je betaalt bij de lokale biowinkel. Achter wat we kopen zit vaak een enorm lang proces verscholen. We zien er enkel een heel klein stukje van: het resultaat, dat wat we in handen krijgen. Maar zelfs onze kleinste keuzes hebben gevolgen voor bijvoorbeeld het milieu of arbeidsomstandigheden. Wanneer we bewust consumeren heeft elke euro die we uitgeven de kans om positieve verandering te brengen. Want geld heeft invloed. Laten we het dus in de juiste richting sturen.
Covid-19 heeft ons collectief wakker geschud. Enerzijds liet dit virus ons des te meer zien dat er veel scheefzit in onze maatschappij. We kunnen deze crisis dan ook zien als een wake-up call om het beter te doen, als een keerpunt. We willen niet terug naar normaal, want normaal was het probleem. Anderzijds blies de crisis solidariteit nieuw leven in. We beseffen opnieuw dat we samen tot meer in staat zijn. Inderdaad, samen hebben wij Belgen 257 miljard aan kapitaal op onze spaarrekeningen staan. Een slapende schatkist vol potentieel. Als één procent van de Belgische bevolking een klein deel van haar spaargeld zou investeren in start-ups, zouden er honderden nieuwe ondernemingen uit de grond schieten; goed voor duizenden nieuwe jobs.
Rob Wijnwerg stelde in De Correspondent dat de klimaatverandering een beetje zoals een pandemie is, maar dan in slow motion. Een crisis van nog grotere omgang, maar die geleidelijk sluipend op ons afkomt en daarom des te gevaarlijker is. Maar er is ook goed nieuws: we kunnen de aanpak van de ene crisis doen versmelten in de aanpak van de andere. Twee vliegen in één klap. In het licht van deze crisis en drang naar beter kunnen we met z'n allen investeren in een economie ten dienste van de mens, met respect voor onze planeet. En niet in pure winstmaximalisatie.
Hoewel duurzame beleggingen steeds meer in zijn, vertegenwoordigen ze maar een klein deel van het ingezette kapitaal. 10 procent van alle fondsen en slechts 1 procent van de spaarrekeningen zijn duurzaam. Dat is te weinig.
De verantwoordelijkheid ligt natuurlijk niet enkel op individueel, maar ook op institutioneel vlak. Zo heeft de overheid een grote rol te spelen om de economie in de juiste richting te sturen. Zeker nu, tijdens het plannen van een relance. Ze moet een impuls geven voor meer duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid, voor een economie ten dienste van iedereen. In navolging van de Europese Green Deal kan ze impact investeren de norm laten worden en inzetten als instrument voor transitie naar een betere wereld.
Geld zou geen doel op zich mogen zijn, maar een middel om aan een duurzamere en meer rechtvaardige wereld te bouwen. Laten we ons dus niet neerleggen bij “het nieuwe normaal”, maar ijveren voor duurzame verandering.